evin basamaklarýndan inip bahçeye vardý çimenler deðer deðmez ayaklarýna daðlar uzun ovalar beyaz ýrmaða koþan çocuk þarkýsý mutluluk taþýn altýnda bekleyen uyku
göreceðimiz yok býktýk unutmaktan baþka pervane kalmadý bak ateþi silkeleyen yapraða inat yeniden inanmak lazým
geçti kýþ aylarý yaz oldu sevindik bahçelerin ýlýk sesiyle çaðýrdým çýngýraklý orman güvercinlerini dilimi ýsýrýp mor daðlara kartal gücüyle savruldum
rahatlýk bahar ve aþk ve asmalar üzüme bürünmüþ mezar gibi yeni umutlar sarýldý bize karýþýp öpüþüyordu toprak gözüyle
iþte burasý þiirlerimin doðduðu yer gece olunca korkularýma gülümsediðim sabah rüyasý ufka kalkan kuþlarla yalanlar uçuruyorum öp beni beyaz öp kirpiklerin kar aðacý.
Sosyal Medyada Paylaşın:
molilaz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.