Sýrtýmda hüznün kamburuyla,
yol alýyorum her gün baþý dumanlý daðlara.
Döksem içimi daða taþa,uçan kuþa ,
un ufak olup,daðýlýr belki efkarým.
Akýttýðým her gözyaþý damlasýný ,
döksem bir fanusa.
Ýçirsem sonra, bir yudumda yar’e
kýyamaz belki bir daha beni aðlatmaya..
Ýradem ram olalý bir gülün dikenine,
ferman dinlemez oldu yüreciðim,
Sinesine batan her dikene raðmen,
sevmeye devam ediyor
nefretin azý diþi kemirse de her yanýný. .18-03-2008
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.