KIRIKKALE- Şiir No : 71

KIRIKKALE

Orta Anadolu’nun, gülü reyhaný
Yetiþir adamýnsa, hasýnýn hasý
Kalleþ deðildir, merttir insaný
Kýrýkkale, bir destanýn adýsýn sen

Tarihler Kokan, Keskin ilçen bir baþka
Karakeçili’n Yörük, Ertuðrul soyunda
Yahþihan ilçen Kýzýlýrmak burnunda
Kýrýkkale, Okutulacak derssin sen

Türkü Yozgat ilinde doðar derler
Kýrþehir’de olurda oyun havasý
Keskinde elenir bulur benliðini
Kýrýkkale, bambaþka bir Türküsün sen

Sulakyurt’un, Balýþeyh’in, Þu Delice
Bahþili, bir baþka ýrmak sahilinde
Baþkadýr bozlak, Kýrýkkale ilinde
Kýrýkkale, gönlümüzde bir tahtsýn sen

Övsün herkes, kendi dilince ilini
Tutsun herkesler, ilim için dilini
Yaban saymadý, kim geldi ise birini
Kýrýkkale, Kardeþlik þehrisin sen

Boz’ umuþ, Daðýn taþýn boz ’umuþ ne gam
Ýþte Þehir, iþte Ýnsan, Ýþte adam
Git, niye buralý deðilim diye yan
Kýrýkkale, gamlý gönle ferahlýk sen

10.08.2015/ CENGÝZ AKSU
DÜZENLEME:25.12.2015

Sosyal Medyada Paylaşın: