boynumu bükük koydu vefasız

tomurcuktum gül olmayý bekleyen
açmadan yapraðým yoldu vefasýz
senden baþka sevdiceðim yok derken
beni ne hallara koydu vefasýz

bekledim bahçivan suyumu döksün
kim ister sevdiði boynunu büksün
garip bülbül gelip dalýmda ötsün
dalýmý kökünden kýrdý vefasýz

sevdiðim söylerim bütün cihana
eþe dosta kurda kuþa yabana
giyinmiþ kuþanmýþ çýkmýþ seyrana
aklýmý baþýmdan aldý vefasýz

iþmar edip od düþürdü baðrýma
eli sevdi o gidiyor aðrýma
Ben caným verirken onun uðruna
bir kötüye çekip gitti vefasýz

ne darýldýn niye küstün nediye
yalvardým yakardým etme gel diye
sejde ettim nolur beni gördiye
yüzün dönüp çekip giti vefasýz

yürüdüm bu yollarda hep yorgun argýn
ben ona sevdalý o bana dargýn
çok bekledim amma dönmedi birgün
boynumuda bükük koydu vefasýz

borana tutuldum karlý kýþ günü
Ekremim yüreðe gömdüm aþkýmý
elimde kalan son bir tek resmini
onuda ateþde yaktý vefasýz

ekrem madenli


Sosyal Medyada Paylaşın: