Güneþin ýþýklarýný gördü Kadýn Aydýnlýðý göz alabildiðine Burçak tarlalarýnda Emeðin rengi dedi iþte emeðin rengi Yürüyüp gitti baþaklarýn ortasýna Eli uzandý güneþ sarýsý saplara Öptü öptü öptü Emeði hissetti ta yüreðinde Alýn terini hissetti emekçilerin Yakýþtýrdý dudaklarýna Kaçamak bir tebessümü Çocukluðunu anýmsadý Doldu gözleri Düven sürmüþtü ya memleketinde Babasýnýn öðrettiði Onurlandý
Anadýr doða üretken doðurgan Derin bir iç çekti Kadýn Hüzün sardý yüreðini Söndü tebessümü Yok ki hiç emeðin karþýlýðý Dedi içinden sömürü çok Çoraklýða yüz sürerken bazen toprak Alýr götürür elde avuçtakini Yeþerip üretiyor da hani doyururca
Traktör sürüyordu tarlayý bir emekçi Koþtu çýktý dümene Kadýn Ýyi hissetti kendini Güneþe döndü yüzünü gülümsedi Kucakladý aydýnlýðý emekçiyi gizlice Taa gönülden Bitmiþti yorgunluðu huzurluydu Dudaklarýnda hoþ bir tebessüm Ardýnda gözleri usu Yola koyuldu
Nur BENLÝOÐLU // 21. 05. 2015- ÇANDARLI
Sosyal Medyada Paylaşın:
nur benlioğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.