Manivela
Gözlerimiz kapalý ýþýklar saçýyoruz.
Düþlerde badeleri, taslardan içiyoruz,
Kýrklanmýþ þahýslarý sandýktan seçiyoruz,
Desem de içimdeki yangýnlar hiç sönmüyor.
Sýnýrlar hareketli, iþaretler uçuþur,
Tepelerde mevziler, mermilerle yarýþýr,
Feryat figan sýnýrsýz, birbirine karýþýr,
Manivela söküldü, çarklarýmýz dönmüyor
Emir ardý ardýna yüksek perdeden çýkar,
Alevler yükseldikçe, suyu taþýyan býkar,
Günü gelirse eðer bu ateþ seni yakar,
Kandilde yað tükendi, ocaðýmýz yanmýyor.
Beyim gerdan kýrmakta bitmiyor ki çalýmlar
Kaný çekilmiþ gibi susuyor hep âlimler,
Kadýn çocuk demeden, kin kusuyor zalimler,
Ne kadar akýtýrsa kaný içen kanmýyor.
Kimi dünden kaybetmiþ cebinde taþýr nuru,
Kimi kese peþinde kimi çözer uçkuru,
Necis dolu her yönüm, her yan irin çukuru,
Batmanla tükürsen de yüzleri hiç yunmuyor.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.