Var mısın?

Üryan gelenlerden hiç birinin deðil ki toprak,
Ama yorganýdýr toprak cümle alemin.
Göreniniz var mý ilk ve sonun sahipliðe paye verdiðine zamanýn?
Olmadý, savurur yetmiþ bin alemin çöp yýðýnýna!

Tamahkar varsýlýn eline uzanýyorsa
boynumuza geçmiþ urganýn ucu:
‘‘Pençe yemiþ aþiyana dönersin‘‘
Artýk, sahip olduðun tek þeydir isyan;
Yenersin yenilirsin hiç sonuna bakmadan!

Yeryüzü mavi bir boncuk, tüm olanýn içinde;
Seni sen eder topraðýn nemi ve ýslýðý rüzgarlarýn...

Mektuplarýn ucu, türkülerin nakaratý gibi yanýktýr
Her ana kendi dilinde sever, her kuþun þakýmasý kendi kavlince
Ama bütün dillerde aðlamanýn anlamý aynýdýr ezili yüreklerde
Yalazlýdýr zýlgýtlara vuran evlat acýsý

Tel örgüler, çukurlar, surlar, burçlarý servetlerinizin
Hatta yenilmez ordularýnýz;
Sýnýr koyabildi mi zelzelenin hýþmýna,
Öfkesine kasýrgalarýn?

Neden beni kendisine benzetir zulüm?
Adil mi diðerini uzatmak, kýrbaçla kavrulu iken yüzümün her coðrafyasý?
Yanýtsýz, ilelebet ve ceberut mu kalmalý zulüm makamý?
Göreceli dünya bu her þey zýddýya vaki
Meleklerdir bir masala inandýrmak için
teleklerine sararlar bizi. ‘‘ Oysa yokturlar‘‘
Taþ yerinde aðýrdýr deðil mi; týpký ekmeðe uzanan çocuðun acýsý gibi.

Ah kýrýmlar tarihi ile temasý kesmiþ sinir uçlarý...
Ah isyankar kölelere acýyanýn dudaðýnda kalan, dokuz canlý korkular...
Ah haklýya deðil güçlüye dayanan sýrtýn bitmeyecek aðrýsý...
Ah çalýnýp çýrpýlmýþ olanýn ve yasal talanýn vicdana olan basýncý...

Biliyor musunuz? Anlardým sizi ve kýrýp dizimi otururdum:
Son nefesime deðin ‘‘Biz‘‘ derdim adýmýza.
Oysa namuslu olmalý her alfabe ve ilkeli olmalý insanlýk grameri;
Çünkü bizden görünenler kurþun sýkýyor güneþimize,
ziftli duvarlar dikiyorlar ay ýþýðýmýzýn önüne
Sen olsaydýn ‘‘Biz‘‘ der miydin bu bize?
Biz olmanýn yolu, bizden olmayanlarýn kulaðýndan tutulup
dünya meydanýnda teþhiri deðil midir?

Çok uzatmadan sözü, gel seninle bir müfredat yapalým
yaþanmýþ ve denenmiþliklerden;
Ama tutanaklarý hep mazlum, Mahsun ve ezilenlerce tutulmuþ,
Sonra da andiçelim yaþamýn güzellikleri üzerine var mýsýn?


Safýmýzý belirleyen masumun açlýðý olsun örneðin.
Ýsyanýmýz atýlsýn bir ok gibi zalimin can evine.
Kendi kesesini düþünen kovulsun onuncu köyden de!
Elleri yaðda ve balda iken; çoðunluðun burnu kurtulmuyorsa boktan,
kapýmýzdan kovmaya?
Týrnaklarýmýzý söküyorsa; Etle týrnaðýz derken dur diyelim var mýsýn?
Var mýsýn yetmiþ üç milletin ortak salýncaðýna?
Var mýsýn kibrin aðýr cezada müebbetine, ýrklara ayrýcalýk diyenin indirimsiz infazýna?
El verir mi yüreðin; Kan gruplarýndan baþlayýp tende biten farklarýmýzla insan olmayý yarýþtýrmaya?
Var mýsýn dünyayý sýnýrsýz yapmaya?
Olabilir misin tüm nükleer santralleri yýkarken, þu coðrafya bu mahalle demeden?
Sular aþsýn mý tüm gümrük kapýlarýný bulutlar gibi?
Var mýsýn Ýnsanlar kendi bedenlerinin fýsýldadýðý þarkýya yasak olmasýn!
Gri olsun yalnýzca duman, olmasýn asla kurþun?

Var mýsýn ayýp olsun saltanat,
Ayýp olsun sýnýrlar?
Bir tek aþk olsun üryan?


Sosyal Medyada Paylaşın: