Temel Trabzon’dan bindi vapura.
Hayli kustu , midesi alabora.
Ýstanbul’da ayak bastý karaya.
Rastlamýþtý bir püsküllü belaya.
Bir genç DAYICIÐIM diye baðýrdý.
Elini öptü,boynuna sarýldý.
Git o yana benum yeðenum yoktur.
Boyle numaraya karnumuz toktur.
Dayý,yeðenini nasýl bilmezsin?
Yiyelim de aklýn baþýna gelsin.
Sonra eve gideriz dinlenirsin.
Yol yorgunu sun kendine gelirsin.
Lüks lokantadan girdiler içeri.
Genç,ayakta verdi sipariþleri.
Gelen yemekleri çabucak yedi.
Ben bir tuvalete gideyim dedi.
Lüks lokanta týka basa doluydu.
Giden genci beklemeye koyuldu.
Onca zaman geçti gelen olmadý.
Daha beklemeye sabrý kalmadý.
Garsonu çaðýrýp o genci sordu.
Bu kimin oðludur?Kafayý yordu.
Hesabý , dayým ödeyecek dedi.
Giderayak bir de dondurma yedi.
Hesap,Temel’e çok kabarýk geldi.
Paslý hançer gibi kalbini deldi.
Demir liralarla yapýldý sayým.
Durmadan der bana ’DAYIMSUN DAYIM’.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.