DİLSİZ ŞEYTAN

Çok seviyordu ölümüne
Uyku girmiyordu gözlerine
Bir saðýna bir soluna dönüyordu
Aþksýz geçen günlerini sayýyordu
Söyleyemiyordu korkusundan aþkýný
Biliyordu onsuz olmanýn farkýný
Aðlýyordu gizli gizli
Yanýnda yoktu silsin gözyaþlarýný
Korkak biri deðildi aslýnda
Dili tutuluyordu onun karþýsýnda
Gözlerinin içine her baktýðýnda
Kahrediyordu içindeki dilsiz þeytana
Bir gün diyordu bir gün biliyordu
Sönecekti içindeki yangýný
Tanrým görüyordu kalbindeki saflýðý
Yenecekti kendini bulacaktý gerçek aþkýný
Hayatý anlamsýzdý aþk yanýnda yokken
Yaþamak tatsýzdý aþk acýsý çekerken
Vijdaný yaralýydý güneþ çekip giderken
Hiç olmadýk zamanda güller elinde beklerken
Aþka özlem duyuyordu kokusu buram buram
Masum bir günaydýndý sabahlara uyanan
Kanayan bir yaraydý gülüþleri pansuman
Çokmu þey istiyordu gitmiyor dilsiz þeytan .

Servet KONAÇOÐLU
Sosyal Medyada Paylaşın: