Gecekondumun bahçesinde, ýhlamur aðacýnýn altýndaki masama, bir çilingir sofrasý kurdum... Açtým meret rakýnýn kapaðýný, doldurdum saki gibi bardaðýmý Bir fondip gittim... Bir bardak kesmedi beni, diktim kafaya 35’ liði, kafam hala yerindeydi. Oysa ben, unutmak için içiyordum bir þeyleri...
Taa derinlerden Bir rüzgar esti epeyce kuvvetli kýzgýnmýþçasýna yapýþtýrdý yüzüme tokatýný, en babasýndan... Ihlamur aðacýnýn yapraklarý, rüzgarýn eþliðinde, Bana þarkýlar mýrýldandý en damarýndan. Ahh ulan ah, Ihlamur aðacýnýn dili olsa da bir konuþsa, ne maceralara, ne aþklara þahit oldu en harbisinden...
Çok güzel, bazense kötü anýlarým oldu, çok güzel kondu geçti bu masadan. Ihlamur aðacýnýn altýna aþklarýn en delikanlýsýndan... Ama biri vardý ki , Vurdu beni tam on ikiden. Bir baþka sevmiþtim onu, bir baþka emek vermiþtim, dantel dantel, oya oya iþlemiþtim en güzelinden... Sanki ona köleydim, çok güzeldi çokta kýskanýrdým, mahallenin delikanlýlarýndan...
Onu çok sakýnýrdým, Zýrh olmuþtum en kalýnýndan. Elleri hep ellerimdeydi, býraksam, kaçacaktý sanki, o yüzden kelepçe takardým bileklerinden... Zaten hep kendi kendime derdim, farkýndaydým, çok sýkýyorsun bu kadýný,bir gün elimden kaçýracaktým. Düþüncesi bile kötüydü ben onsuz nasýl yaþayacaktým. Öyle bir þey olursa hayatýma kýyacaktým.
Ihlamur aðacý çok durgun bugün, yüzünü çevirmiþ yapraklar yüzümden, Rüzgarda esmiyor artýk, dýþarýda hava çok sýcak, hava kurþun gibi aðýr, ýhlamurun yapraklarý artýk þarkýda söylemiyor, Baðýr Kazým avazýn çýktýðý kadar baðýr, artýk çok geç, o gitmiþ, kendin söyle kendin duy, sevdiðin kadýn artýk, kör, dilsiz, saðýr...
Kazým Doðan 31.08.2008 Sosyal Medyada Paylaşın:
kazım Doğan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.