sokak ortasýnda vurulan bir çocuðum ben özgürlük peþinde koþan bir nehir dicle gibi fýrata akan bir aþkýn sembolüyüm ben dört mevsimim var koca dört mevsimde gün görmemiþ bir gün gökyüzüne bakmamýþ karanlýða mahkum olmuþ gözlerim var benim nüsaybin de bombalanan bir ev kucaðýnda çocuðunun cesedine sarýlmýþ bir anne buzdolabýnda kokmasýn diye saklanan cesedim ben cizre de yasaklanmýþ bir sokaðým tüm yasaklara çýðlýk atan bir anneyim dualarla sabahý bekleyen bir baba soðuktan elleri üþümüþ bir özgürlüðüm ben yasak bir þehirde vurdular beni ne yokluðun üþütüyor beni nede yokluðunu dert edip kendimi üzüyorum sokak ortasýnda ölen çocuklarý düþünüyorum kimisi on bir yaþýnda kimisi altý aylýk kimisi yirmisinde bir delikanlý yasak bir þehirde vurdular beni cesedim sokak ortasýnda kaldý.
ibrahim dalkýlýç
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Dalkılıç Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.