Kalemimle Meydan Okurum Güne
Sensizliðe mahkumum caným sevgilim.
Tokat sokaklarý dar ruhuma dar…
Saçlarýna hasret titreyen elim.
Özlemimin endamý tam Topçam kadar.
Nerden girdi araya bu zalim gurbet?
Daha doymamýþken gözüm yüzüne.
Rüya aleminden bir peri suret,
Hüzün ekti baharýma güzüme.
Güzelim, cananým, biricik aþkým,
Nasýl dayanýr bu yürek hicrana?
Hasret dudaðýndan kanarken aþkým;
Umudum hapsoldu köhne bir hana.
Kalemimle meydan okurum güne.
Gözümden boþanýr hasretin seli.
Her günüm nazire düzüyor düne.
Gayri azalarým hep kelepçeli.
Telefonda aðlama bir daha sakýn!
Yoksa kenti gözyaþýmla boðarým!
Sesine hep vakur ifade takýn,
Temmuz güneþiyim elbet doðarým.
Sosyal Medyada Paylaşın:
ahmet öztürk m. Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.