Meşe ağacı..

Meþe aðacý

Kar boran olmuþ hava serin,
hava lanet, hava puslu yol vermez daðlar
Çýkmak istemiyorum sýkýþýp kaldýðým,
bu karanlýk bu derin kuytu yerden..
Her yaným sarýlý olan bu sarmaþýklardan da
kurtulmak istemiyorum.
Bir bahar geldi baþucuma,
dallarý yeþil etekleri mor, yapraklarý beyazdý.
El verdim elini aldým, dokundu yanaðýma umarsýzca.
Yaþlarý kan kýrmýzý akýyordu güneþin,
yakýyordu ovalarý, her yer kan ter içindeydi.
Sýðýmdým kedi yavrusu gibi bu kuytuya.
patilerimi içime çekip, miyavladým derinden bir kaç kez,
gözlerimi kapattým hayalini kurdum o muhteþem dünyanýn.
Ve Hayâsýzca çizdim yaþamýn resmini gözlerimle,
denize astým balýklar görsün diye.
kaldýrýmlar temiz, yollar temizdi
Tertemiz olmuþtu þehir baþtanbaþa
ama yosun kokuyordu gün, günün en ortasýnda.
Ve ben saklanýyor, çýkmak istemiyordum bulunduðum bu yerden,
aðlamak istiyordum nedensizce.
Gelen geçenin ayak seslerini duydukça,
biraz daha sokuluyordum kendime.
Kelimelerin ucundan tutup, aðzýma götürüyordum,
kaçýþýyordu her biri bir yana, onlarý dilimde tutamýyordum.
Kaçýþýyor yüzümden gülüþmeler,
Aynalarda alay edip, oynaþýr benimle þimdi.
Ben kaç kere görmüþtüm yoksulluðu?
Varlýðýndan haberdar olmadýðým,
özgürlüðün neresini tartýþayým ben þimdi
Kaderime yazýlýydý her þey ben doðmadan önce
Birincisi dünyaya geldiðimde
Ýkincisi babam öldüðünde
Üçüncüsü de eþimi gömdüðümde
Alaylý günlerim baþlamýþtý böylelikle.
Yolum yokuþa vurmuþtu bir kere
Düzlük aradým ormana düþtü yolum
Sen benim meþe aðacým oluverirdin,
hem de evimin tam orta yerinde.

Gündüz YAVUZ….21 // 7 // 2010


Sosyal Medyada Paylaşın: