gülmüyor artýk yüzün deðiþti bakýþlarýn neden diye soramýyor korkuyorum kadýným ses tonun yükseldi bazen kulaklarýmý kapatýyorum ne oldu bize hayat arkadaþým ne oldu sana sultaným
tartýþma,larýmýz þiddet,lendi ve ben artýk susuyorum oysa eskiden bana aktýðýnda yüzünde güller açardý senin gülüþün benim içimi okþardý kýyamazdýn kadýným ne oldu bize hayat arkadaþým ne oldu sana sultaným
artýk gülmüyor benimde yüzüm her,taraftan sardý hüzün senin bu deðiþen tavrýn birde çocuklar var kadýným bükük kalmasýn boyunlarý diye susuyorum içime atýyorum ne oldu bize hayat arkadaþým ne oldu sana sultaným
hýrsýmý karaladýðým kaðýttan kalemden alýyorum gülmeyi unuttum sayende hergün içli içli aðlýyorum buda geçer diyorum ve baþýmý öne eðiyorum kadýným ne oldu bize hayat arkadaþým ne oldu sana sultaným
Adem Karagöz
Sosyal Medyada Paylaşın:
zirve_kentli Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.