Güneþ batýp akþam olduðu vakit,
Her zaman aklýma sen düþüyorsun.
Dertlerle baþ baþa kaldýðým vakit,
Çektikçe aklýma sen düþüyorsun,
Sen benim aklýmdan hiç çýkmýyorsun.
Seni hiçbir zaman görmesem yine,
Her sabah seninle uyansam güne,
Baþýmý kaldýrýp her gökyüzüne,
Baktýkça aklýma sen düþüyorsun,
Sen benim aklýmdan hiç çýkmýyorsun.
Ne kadar kaçsam da sensiz olmuyor,
Boþa koysam dolmaz dol su almýyor,
Ruhum hiçbir zaman huzur bulmuyor,
Korktukça aklýma sen düþüyorsun,
Sen benim aklýmdan hiç çýkmýyorsun.
Yediðim yemekte içtiðim suda,
Gece uyuduðum derin uykuda,
Sensiz her lokmayý yutkunduðumda,
Ýçtikçe aklýma sen düþüyorsun,
Sen benim aklýmdan hiç çýkmýyorsun.
Yüreðime düþtü aþkýn ataþý,
Ah çeker basarým baðrýma taþý.
Çaresiz þekilde önüme baþý,
Büktükçe aklýma sen düþüyorsun,
Sen Benim aklýmdan hiç çýkmýyorsun.
Mahir’im, ben artýk sensiz olamam,
Hep seni düþünüp saç baþ yolamam,
Bu fani dünyada bende kalamam,
Kaçtýkça aklýma sen düþüyorsun,
Sen benim aklýmdan hiç çýkmýyorsun.
Mahir Baþpýnar
Elbistan (16.05.2007)