gozyaslarýmý gizliyor öfkem nefret ediyorum herþeyden icimdeki son sevgi zerrelerinin tukendigini hissedebiliyorum artik seviyorum karanligi eskisi gibi korkmuyorum karanliktan kendimi burada guclu hissediyorum belkide olmam gereken kisilik buydu nefretim yukseltecek beni ve kalbimin acidigini tum hucrelerimde goruyorum sanirim bu aciz dunyada son nefeslerimi aliyorum ama yaraticima gidiyorum sadece gozlerimi bu dunya icin kapatýyorum kalplerde sonsuza kadar hissedilecek son sozlerimi tekrar ederek size veda ediyorum suan hicbirsey hissedemiyorum sadece sizi izliyorum !!!!!!!!!
Sosyal Medyada Paylaşın:
serdar ozdemir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.