Ýçim alev almýþ bize yanýyor... Gecenin ölümlü karanlýðýndayým... Zaman iðne deliðinden bakýp geçiyor... Duyan yok ben kendime aðlamakdayým... Gece cesedimi sürüklüyor pencereye, Bu defada yüreyime çýð düþüyor... Zaman eridikce ay gülüyor geceye, Sanki insanlýk benle ölüyor...
Neden kana doymuyor bizden olanlar... Nasiplenemeyen hep sevgiyi unutanlar... Gafildir;dil,din,meshap,ýrk-a tutunanlar... Demedimi var eden ey kulum insanlar... Seven sevilendir bizde rahmet bulanlar... Barýþ güvercini elbet konacak pencereye, Yangýnlarý bir nebze hayal söndürüyor... Her can bir ateþ gibi düþer geceye, Sanki insanlýk benle nefes alýyor...
Ekrem ÇETÝNKAYA VaTaN25 1912.2015 Sosyal Medyada Paylaşın:
VaTaN25 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.