a,b,c

nefessiz odalar ,
sandalyeler baþýboþ yerlerde idamlýk
duvara mýhlanmýþ kara tahta
önünde tebeþir tozu bulanan keçe silgi karabahtýna býrakýlmýþ
bir baþýna þimdi kara tahta
koltuðunda bir tezek kapýsýnda bir çocuk
öbüründe cehalet yerine dünya vardý oysa
a,b,c,yi astýn kirpiklerine ey çocuk
Pir Sultan Abdal gibi ikrar deseydiler
alfabeyi gözlerine asmazdýn çocuk

her yanýn mahpus duvarý þimdi
elinde aðlar ucu kývrýk bir defter
kalemini kalbinde kýrma sen çocuk


asileþiyor içimde suskun kimliðim
yapýlan onca hoyratlýða bir kaçak ýslýk da ben mi çalsam
zamana yolculuk yapýp Ape Musa’dan bir ilham mý alsam
bu dizginsiz savaþa bir espirimi yapsam

asfaltý delinmiþ yollarýn saðýr týnýsý ceplerinde amorjinler
gündüzün karartýlan güneþini katmýþ önüne
öznesini baltalýyor kýyýsýnda ki ihtilaller .


ellerinde meþale yürüyorlar zulmün üstüne amojinler
ömrünce kapý arasýnda özlemle çocuklarýný beklediler
Þimdi çocuklarýn ölmemesi için
beyaz tülbentlerinde barýþ barikatlarý kurdu amojinler ..



Sosyal Medyada Paylaşın: