Bir tohum ektim kendi yüreðimde Bir gün belkide yeþerecek ümidi ile Zamanla bu ümit yok oldu var oldu Olmaz o iþ dediðim oldu O tohum zamanla yeþerdi Yüreðime yýllarca saramadýðým yaralarýma derman oldu Nasrlaþmaya yüz tutmuþ kalbim Paslanmaya yüz tutmuþ kalemim seninle hayat buldu yeniden Varsýn insanlar aþk yok desin Varsýn imkânsýzlýklar daðlar olsun yollar olsun Ben sende hayat buldum. En büyük zinetim gönlümün tek sahibi Türkmenoðlu senden baþkasýný bilmez oldu
Sosyal Medyada Paylaşın:
Alpii94 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.