say ki

az önce çocukluðumdan arta kalan son bir damla gülümseyiþi de katýksýzca içtim...






tetikçisi oldum
uyumadan biten masallarýn ve bu masallardan firar eden tüm kahramanlarýn




aðaran saçlarýmdan tel tel döküldü sabrýmýn son selameti
her bir yere saçýlan tespih tanelerimdi parmak uçlarýmdaki telaþ
ve çizemeden mürekkebi daðýlan ömrümdü yüzümdeki siluetin




kadermiþ dedikçe seviþti acýlarýmýz
acýlarýmýz seviþtikçe gebe kaldýk yarýnlarýmýza
yarýndýk ama bir o kadarda yarýmdýk hiç baþlamamýþ lýðýmýza




tenime deðen her yaban ateþinde
bir dumanlý dað daha çektim içime



bana aðaç demeyin bir zamanlar bende köktüm
bende göktüm bir zamanlar bana bulutta demeyin




ben
gözyaþlarýma adýný öðreten yaðmuru affedemedim
affedemedim ciðerlerimi yakan kokuna müptela nefesimi




say ki þimdi
çekiþtireceðim güneþi eteklerinden
ve içimde buz tutmuþ ne kadar ölüm varsa süreceðim sarý saçlarýna



say ki
susuzluðumdaki bütün nehirlere yön vereceðim
belki tutarsa diye sen ekip biz biçeceðim topraklarýmýn koynunda
ve sýrf solmasýnlar diye gökkuþaðýndaki tüm renklere süreceðim gözlerini




saymadýn
sayamadýn deðil mi



bende sayamamýþtým zaten

sensiz doðan her yeni güne ne kadar zehir ekip
sensiz solan her geceme de ne kadar ölüm biçtiðimi…










ilhanaþýcýaralýkikibinonbeþ






Sosyal Medyada Paylaşın: