Aþk, Ansýzýn bulur insaný. Hiç ummadýðýn bir anda, Sonra kapýlýr gidersin yalnýzlýða, Acýnýn ve kederin olduðu yere. Sarsýlýrsýn fýrtýnalý havadaki gemi gibi, Sonra bir uçurumun kenarýnda, Ve her þeyin bittiði yerdesin…
Gecenin karanlýðý kara bir sis gibi çökmüþtü üstüme, Hala içimi kemiriyordu yalnýzlýk, Nereye baksam son bakýþýn vardý gözlerimde.
Hep karanlýk yollarda yürürdüm, Hasretini baðlayamaz dururdum, Yüreðimdeki kor yangýný söndüremem sanmýþtým, Oysaki bir yürek çarpýntýsýydý bende aþkýn…
Sosyal Medyada Paylaşın:
Kırık Kalem Şairi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.