tükenen yýllarýn aþýðýyým ben,
sensiz bir dünyanýn güneþi ve ayý
süpürürmü eteklerim yüreðimden seni hiç
bitmeyen aþkýn yýllarýný ,o yollarýna serdim.
mazi gönlümde her an aðlar benim
kimi köþe baþlarýnda mesken tutar
gel zamanlara
git zamana isyanýndayým,
belki de sensiz bana kalan kýrýntýlara
kana kana doymayalým kendimle.
hani diyordun sen bana;þirinmi þirinem
yazar çizer donatýrdýn o þiirlerle gönlümü
bilmezsinki hayat þimdi uçuyor avuçlarýmdan
burnumda hep o býraktýðýn gülün kokusu
ilk günkü gibi bitermi o yýllar
kadermiþ deyip geçmek istemiyorum.
sana bazen inanamýyorum !
nasýl insan acýtýr bu yüreði?
duymamýþ gibi yapýp kulaklarýmý dolduruyorum
ruhumun ey sað kolu
hayat pencerem
ellerimin arasýnda tutamadýðým yüreðim
geriye kalan ufacýk bir þeker yýðýný bile yokmu?
olsun olsun diyorum
yýllar mazinin artan kalanýna bakýlýrmýþ
hatta herkes gecelere düz yaþar
ben ters yaþýyorum
insan yaþamadýktan sonra
bilmez içindeki sayýlmadýklarýný
sorarým;bitermi o yaþanmýþ yýllar ?