Yüreğimden Umutlarım Düşüyor

Yapayalnýz ayazýnda hasretin,
Yine çýrýlçýplak gönlüm üþüyor.
Aþktan yana bela diye kýsmetim,
Yüreðimden umutlarým düþüyor.

Ayaðý kýrýldý duygularýmýn.
Umutsuz silkiniþ bu son þahlanýþ…
Rengini siliyor uykularýmýn,
Ruh yurdunu korkutuyor karakýþ.

Sevip sevilmemek büyük iþkence,
Aþka mahkûm kalbin ümit: ölümü,
Yine beliriyor ufukta gece;
Baþlýyor dertlerin sürgün dönümü.

Som bahardý bütün günler bir zaman;
Altýnsý baharlar yaþadým o dem.
Kýrýk bir saatte can verdi zaman.
Dipsiz kuyulara düþerken gölgem…


Sosyal Medyada Paylaşın: