Þafaðýn söktüðü an, zamaný durdurmuþum. Karlý daðlardan gelen, sularý kudurtmuþum. Dönülmez sevdalarýn, ufkunda boðulmuþum. El ele tutuþarak, yürümemiz gerekli.
Tan yeri sevdasýnýn, vaktinde uyanmýþým. Sevdadan bir çýnarýn, köküne sarýlmýþým. Masaldan rüyalarýn, içine ben dalmýþým. Kol kola vererek biz, direnmemiz gerekli.
Üzülüp darýlsak ta, sokaða çýkmamýþým. Kan kýrmýzý renklerde, suya kapýlmamýþým. Yakamýza ölümcül, karanfil takmamýþým. Sýrt sýrta vererek biz, dað olmamýz gerekli.
Sevdaya kapýlýrken, piþmanda olmamýþým. Kar çiçeði soldurup, güller de açmamýþým. Kuru yaprak olup da, rüzgarda uçmamýþým. Diz dize birlikte biz, yaþamamýz gerekli.
Þahin HANELÇÝ 13.05.2007 Ortaköy- Ýstanbul
Fotoðraf, Cemile Haþimoðlu’na aittir. Sosyal Medyada Paylaşın:
Şahin Hanelçi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.