Nice umuda gülümserken ,
Yenik düþmüþtüm uçurum sevdalara.
Yýllarýn acýyla yoðurduðu yüreðimde,
Ne vartalar atlattý duygularým..
Sesini yitirmiþ rüzgar gibi, ýslýk çalan dudaklarýma kilit vurdum.
Yüreðime sindirdiðim ve beynimde çizdiðim sevdalara ...
Ne acýlar akýttým damarlarýmdan.
Delice sevmiþim ve seviliyor zannetmiþim meðer.
Belli ki, seviyorken hüzünlere hüküm giymiþim.
Çalar saat kurar gibi, hersabah uyandýðým yalnýzlýðýmýn karanlýðýnda,
Ellerimle ektiðim sevda çiçeklerini tek tek yoldum.
Kanlý ve ihanet görmüþ yüreðimle sevgilerden tiksindim.
Yüreðimin ön bahçesinde yaþayan yalnýzlýk...
Arka bahçesinde ki nefretimle desteklenirken,
Kendi gizli köþemde haykýrýþlarýmýn dilleri çözüldü .
Kimse acýlarýma ve düþleri çalýnmýþ yarýnlarýma mani olamazken,
Ezilmiþ dizlerimle kendim çýkmalýydým aydýnlýða.
Kolay olmadý unutmak,
Kolay olmadý yüreðimdeki feryatlarý susturmak..
Yüreðimin etrafýnda ki dikenli telleri kopartamadým.
Kör býçakla kestiðim sevda fidelerini yeniden dikemedim.
Kimse acýlarýyla ve düþleri çalýnmýþ yarýnlarýyla yaþamak istemez.
Biliyorum !
Aldatýlan duygularýmla,
Yapmacýk sevgilerin ve gülüþlerin ardýna gizlenmiþ kurþunlarý/sakladým kalbimde.
Benli yýkýlmalarým yüzünden yüreðimi rehin verdim nefretlere.
Yenilmiþ ve ezilmiþtim.
Özümde hep kendimi mi sorguladým sanýyorsun.
Hakim olup kalemini kýrdým yüreðimin.
Suçlu benmiydim acaba ?
Oysa bir zamanlar
Hakkým olan sevmeyi ve sevilmeyi ne kadar çok istemiþtim .
Hatýrlamam hala onu sevdiðimden deðil.
Kendi silahýyla / yüreðini þakaðýndan vurup, benim nazarýmda ölmüþtü.
Çünkü onu yüreðimdeki nefret mezarlýðýna gömmüþtüm.
O artýk yaþasada beni için ölmüþtü.
þair:ADALET PELÝT
17 MART 2008
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.