Bir çocuk rüzgarýn pencesine takýlmýþ pembe bulutlara gök yüzüne gideceðini düþleyen hayal prensi gibiydi rüzgarýn önünde uçarken suyun çalýlýklarýnda çaresizdi Uçsa kanadý kýrýk, kalsa batacaktý denizin balçýklarýna Ýmdat çýðlýklarý yanķý yapýyordu Kardak kayalýklarýna.
sadece, Bir ses bekliyordu Dur, dur geldim diyebilecek Uykudaydý alem vakit öyle üzereydi Kimse duymuyordu haykýrýþlarýný Þafak uzun bir gecenin düþlerine yatmýþtý adeta.
Sabahý beklemek gelmeyen vuslat gibiydi yavrucaða. Ürkek ürkek dolandý durdu Dalðalarýn daðlarýný gezerken kundakta sessiz çýðlýklarýyla aðlýyordu kimsesiz Çaresizlik kör kuyu dibi gibiydi yüreðinin kavrulan yerinde Ne duyan ne de gören vardý feryadýný
Korkularý can evine çakmak çakýyordu sandalýn beþiðinde Vurdukça suyun öpüþleri soðuk yüzündeki gamzelerine içse içemiyor, geçse geçemiyordu koylardan
Köprüler yýkýlmýþ yollar kapanmýþtý Hayalleri gece uykusuna yatmýþtý pembe düþleri ile
Hani; gece saat üç sularýnda dünyayý avcuna toplasan kimse duymazya Onun gibiydi bir çocuk Onun gibi aðlýyordu ne duyan vardý nede gören ...
Leyla Yýldýrým. Leylican
Sosyal Medyada Paylaşın:
leyla yıldırım Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.