Yine Anlatamam Sana Sevgimi
Bir yaðmur sonrasý gökkuþaðýný,
Göklerden koparýp yoluna sersem.
Mecnundan çalarak sevda aðýný,
Ruhumu ansýzýn çarmýha gersem…
Yýldýzlar toplasam, sýrlý geceden.
Tek tek inci diye saçýna döksem.
Erisem erisem de düþünceden,
Beynimi pençemle yerinden söksem…
Yýllarca koþtuðum gölge serabýn,
Yaralý kuþ gibi dalýna konsam.
Çanaðýný kýrýp köhne þarabýn,
Gönül kadehinde kanýmý sunsam…
Ordan maveraya kanat çýrparak,
Bengisu doldursam nurlu havuzdan…
Saçýnýn teline kurban olarak,
Umutlar toplasam gelecek yazdan…
Herkes çýlgýn dese bana sevgili,
Umurumda deðil de bütün bunlar.
Yine anlatamam sana sevgimi,
Taþtan da taþ kalbin aþktan ne anlar…
Sosyal Medyada Paylaşın:
ahmet öztürk m. Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.