Sen ýslak bir martýsýn Ama ben rutubeti eylül kokusunda alýrým sadece Ege’ye bulutlu gözlerle bakarken Kaybettim kimliðimi Toprak benim gibi kokar, Ben topraða koyarým baþýmý Yaðmurlar taþýrým omuzlarýmda Yalnýzca pencerene çarpan Þýmarýk bir mevsimin karný burnunda cemresi gibi sevmiþsem seni Son sigaramý bakýþlarýnla söndürmeden dinle
Annem, yýldýzlarla örterdi üstümü Yeþil bir parka ile kundakladýðý günlerden beri Sokaklarýmýzda kurþun seslerinden yanýk türküler eksik olmazdý hiç Gönlümün yüzü kýzarýr, Yumruklardý bütün zaaflarýný Þuh Kahkahalara öfkeyle bakan serseri bir çocuktum iþte, Anlýyor musun ? Çok þey olamadan Birazcýk gülümseyebilirim sana
Bu þehirde sevgiliye alýnan masum bir demet çiçek bile saklanarak götürülürken, Taþlanmaya razý sevmiþim seni Her gece kýsacýk saçlarýný uyuturum koynumda Ay ýþýðýna el uzatarak aðlarým Kar diz boyu yaðar ama, Sen hala çok ýslak uçarsýn
Meraklanmasýn gökkuþaðý gözlerin Baþýnýn çaresine bakar bu serseri çocuk Annem gibi tembihleme, Sýrtýmý ýlýman kokuna yaslamýþken Hiç bir þýmarýk kurþun öldürmez beni Paltomun içinde aðla sevgilim Yoksa, gözyaþlarýnda hüzün sarkýtlarý oluþur bu karanlýk þehirde Buz tutmadan ýþýyamayýz
Uytun ...... ( Ömer Töme )
Sosyal Medyada Paylaşın:
uytun Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.