Ah Bella...
Gücümüz yok yaþamaya
belki de
bu yüzden ölemiyoruz
Sývasý dökülmüþ öyle çok düþün ardý sýra.
zaten
Bazý þeylerin acýsýna
nasýl dayanýlýr baþka
Kaliteli bir yalnýzlýðýn birinci kuralý
üþümektir Bella
Üþümek ki Aðustos sýcaðýnda titreye titreye
adýný hecelemektir
Yaþayamayan
zaten
Ölüdür
Bunu bilmeyene aþýk denmez Bel -la
Sen bir þiirsin
ve okundukça
þehirler düþüyor birbiri ardýna göðsümde.
Ve ben
her seferinde
Yarama yâr basýyorum
çünkü
ellerinsiz geçmiyor hiçbir þey...
Nef/es al Bella
nefes ver Bella
alçalýp yükselen sinende kuþlar þakýyor
Bu kuþlar sana ne çok yakýþýyor
Ellerine sonbahar deðmiþ çocuklar
erken yatar
geç uyanýr
Uyku bahane düþe yatýyorum
düþe kalka
rüyalara seni katýyorum...
Bir öykünün en can alýcý yeri
sonu deðildir
Mutsuz sonlarý olan masallarda tutar Bella
Sen yinede tut elimi
ellerin ne çok þey oluyor
Öylece sunuyorum boynumu sana
amasýz / fakatsýz bir teslimiyettir bu...
/ Kilometre taþlarý boyunca ölümlüyüz
ah ne çok yara
ne çok ölüm
birtek yâra .. /
Akþamlar Bella
akþamlarda devriliyor
Adamýn omuzlarýna zemheri gibi
gibisi olmuyor hasretin
Devriliyor evler, sokaklar, caddeler ve þehirler
Yalvarýrým devirme gözlerini
uyunulmaz uykular bunlar hep
Adama öksüzlük bile koymuyorda bazen
Yârin öpülmemiþ saç teli sýzlýyor
usul usul
ciðerinde ...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.