yokluğunla yanıyorum

her an yangýnlar çýkýyor içimde
sönmeyen sönmeyecek yangýnlar
kalbim aðlýyor göz yaþlarým sel
damlýyor içime damla damla
yanýyorum acýdan yanýyorum

sönecek gibi deðil bu yangýnlar
bitmeyen günler uzun gecelerde
büyüyor yangýnlarla yokluðun
göz yaþlarým alev alýyor içimde
alev alev yanýyorum yanýyorum

bedenim yýkanýyor göz yaþlarýmla
ölmek çare deðilken acýlý yüreðime
kendime sesleniyorum sessizce
kayboluyor sesim sensizliðinde
bitmeyen acýlarda senle yanýyorum

gece yýldýzlar çýkacak parlayan
ay baba el sallayacak uzaktan
gök kuþaðý renk renk olacak
benim acýmýn rengi olmayacak
kor ateþlerde ben yanýyorum

iþte sen busun içimdeki yangýnsýn
ekmeðim aþým bir karýþ topraðýmsýn
kadýnýmsýn içimdeki sönmeyen yangýn
sen yoksun ama acýn var hiç bitmeyen
senden bana kalan aþkla yanýyorum


yazan Cemal TURAN

13 . 12 . 2015

Sosyal Medyada Paylaşın: