Ateþini Biz Yaktýk biz yaktýk bu sevdanýn sönmeyen ateþini. her þey, her þeyden uzak, her þey eksikti senden. sanki zaman durmuþtu, sebepsizti aglamalar bu korkunç sessizlikte, aglýyordu sessiz aþk. önce bir tesadüfle doðuyorum dedi aþk. daha sen yokken bile, sesin gelmiþti bana. iþte o zaman bende, yanmalar baþlamýþtý. gittikçe derinleþti, yandýkça yandý gönlüm. acý ile sabretti, bekledi seni gönlüm. ömrüme ömür katan, anlarýný beklerken, alevin yüreðimde, açmýþtý büyük bir yer. seni gördüðüm anda, anladým ki yanmamýn gelmiþti zamaný, dokununca saçlarýna, hele o mahzun, aþka susamýþ halin, birde o kimsesiz, sessiz duruþun var ya, bakýþlarýndý yakan gönlümdeki ateþi, ben hala ateþinle yaþarken cehennemi, bilmiyorum sen þimdi hangi ateþlerdesin
Sosyal Medyada Paylaşın:
atilla durukan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.