18. Zaman ve Ben!

Býraktým kendimi zamana,
O akar, ben akarým.
Nasýl da geçmiþ yýllar,
Dönüp arkama bakarým…

Düþündükçe ben maziyi,
Ýçim garip garip sýzlar,
Anlamadan ben hiç bir þey,
Gelip geçti, kýþlar, yazlar…

Çocukluðum, o sokaklar,
Top oynarým, koþtururum,
Çelik-çomak, saklanbaçlar,
Yüreðimi coþtururum…

Zaman ordan alýp beni,
Buralara salývermiþ,
O güzelim tatlý günler,
Hayallerde kalývermiþ…

Kadir der ki, herkes gibi,
Buradayým, yaþýyorum.
Zaman su mu, göz yaþý mý?
Nasýl akar, þaþýyorum…

T.Reis/87
Sosyal Medyada Paylaşın: