hep ertesiydim

içimdeki her bað bozumunda
türkü tüttüren köylü dudaklara takýlý kalýrdý hep çocukluðum
mahzenlere yatýrýlan tüm kýzýl þaraplarýn efendisiydi gençliðim

sizin anlayacaðýnýz
bir zamanlar siyahý katýk ettiðim
çok ça kýrmýzý çok ça da maviydim…




annem her mevsim bahardý
babam inadýna kýþ
ben ise hep güz ertesiydim



takvimlerden düþen son bir yaprak
ve bu yapraða sarýlý güz yaþýydým



aklým bulanýktý
üzerime dar geliyordu olmayan cennetim
dualarým kayýptý þeytana uyan nefesim gibi
ve ruhuma çarpan her yalnýzlýk senfonisinde
bedenime biraz daha oturuyordu cehennem



mavi saçlý bir bataklýk kýzýydý içimdeki kemirgen
boðazýmda yutkunamadýðým balýk pullarý hala asýlý


çok susadým
yanýyor içimdeki kumsallar
en tuzlusundan serin beyaz saçlý lacivert yalnýzlýðýmý getirin bana

ya da söyleyin þiir perime
en demlisinden derin bir þiir gömsün kuruyan nefesime
beni bana anlatan



ey aþk
bakma dilsiz bir mezar taþý gibi durduðuma
ben üzerime atýlan her kürek toprakta
bir sen daha gömdüm içimdeki duasýz çýðlýklara

sende at kendini artýk gecenin zifirine
mahkumlarýn salya saçak kollarý açýk seni beklemekte


bil ki
seni öldürdüðüm her düþün de
sabrýmýn üzerine yýkýlan bütün þafaklarýn da doðmayan güneþ ertesiydim bir zamanlar...







ilhanaþýcýaralýkikibinonbeþ



Sosyal Medyada Paylaşın: