Üflenen Geçmiş

-Üflenen Geçmiþ-
...
Derme çatma yapýlan
bir barýnaðýn içinde
köhne bir masada
misafir edildi aþýklar.

Hizmette kusursuz,
elleri nasýr tutmuþ
balýkçý yaþlý adamýn,
demli çayýda ikramý.

Sevdalýlar acýkmýþ
anladý yaþlý adam,
hemen kolu sývadý
balýklarý attý tavaya.

Balýklar piþe dursun,
elleriyle temizledi
aný defterinin tozunu
uzattý sevgililere.

Aheste yapýldý bilerek
salata, seyre daldý
bir taraftan aþýklarý,
belliki yaralý yüreði.

Gözleriyle gülüyordu
sevdalýlarýn hallerine
mutluydu nedense
arada kaçýrdýðý bakýþýnda.

Aný defterinde gizliydi
herþey baþýndan sonuna
okurken hüzünlendi aþýklar,
lakin boþ sayfalar meçhul.

Sormak bir cesaret iþi,
sevdasýnda cömert
adamýn kavuþmaya an
kala susmasý bir muamma.

Fýrtýnalara meydan
okumak kolay deðildi
içinde kopan umuduna
ilaç oldu sevgililer.

Gelip giden sevdalara
saygýda etmezdi kusur
konuþmadan anlatýrdý
onlara sevginin yüceliðini.

Boþa deðildi aný defterini
her sevene okutmasý
bir tek kendi sevdiðine
okutamadýðýna suskunluðu.

Kimbilir belkide bir gün
hüzünlü gözlerinden akan
yaþýyla dolduracak boþ
sayfalarý beklenen sevgili.

Ýþte o zaman konuþamayan
sevgililer bülbüllerin gülüne
dile geldiði gibi þakýyacak
aþk sözcüklerini son an’ýnda.

Dualarýnda yalvarmalarýnda
hep ötelenen hayallerinin
kalbinde bekleyen sebebine
ihtiyacý var koca çýnarýn.

Tesadüfleri sevsede aþklar,
mutlu sonlarýn tecellisidir
kavuþmalarda bir duyanýn
olmasýnýn hediyesidir sonlar.

Çekilen çilenin nihayetinde,
An’da yaþanan mutluluk
deðmezmiydi yýllarýn tozunu
üflemeye keramete eren Aþk’ta.

Sevil Özdemir
Sosyal Medyada Paylaşın: