Ay ýþýðýnýn rengini alýr gözleri Öyle naif ve öyle sade Soluk renksiz geceleri aydýnlatýr Güleç yüzlüdür daha ziyade
Deniz kabuklarýnýn ýþýltýsýndadýr bakýþlarý Çocuksudur daima
Þafaðýn ilk düþüþünde izlerim bu tabloyu Gecenin sýcaklýðý kalmýþtýr üzerinde Nefesi kýmýldarken Saçlarýndadýr düzgün elleri
Gözlerini açtýðýnda Sorarým neden uyandýn diye O sadece gülümser ellerimi tutarak saçlarýndan aldýðý elleriyle
Çok güzel týlsýmlý bir þey uyanýþý Bu büyü ancak yýldýzlarda olabilir O da mehtap varsa
Sabahlarý açan gün boyu misler kokan bir çiçektir Yeri göðü severim onunla Hep maviden dem vurur yeþile sevdalý olsa da Ve taþýr geceden güne sevinci Hiç býkýp usanmadan
Bir rüzgar esse de kaygýlý Kirpiklerinde kaybolur hafifçe yumulunca gözleri
O uykudayken hep baþucundayým Yüreðim aydýnlanýr her defasýnda O uyur ruhum uyanýr derin uykulardan Ýþte o an varým yeniden Kurtulurum yokluktan
Sudur bir uykusuza Uyuyan bir güzel
Atarým kendimi dýþarý Koþarým kýrlara Hayýr hayýr yalnýz deðil elbette Uykulu gözlerle o da yanýmda
Þiir ve Yorum Mehmet Fikret ÜNALAN 10 Aralýk 2015 Saat 23.20 Batýkent/Ankara
Sosyal Medyada Paylaşın:
UNALAN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.