SEN YOKSUN DİYE
Bu kýþ uzun süre köyümde kaldým
Sobayý kurmadým sen yoksun diye
Bir bardak çay idi sabah kahvaltým
Sofrayý sermedim sen yoksun diye
Bazen çýktým sigaramla balkona
Takýlýrdý gözüm bahçede çam’a
Kurumuþ birazcýk su döktüm ama
Elimi sürmedim sen yoksun diye
Gündüzleri camdan dýþarý baktým
Zor idi yalnýzlýk geçmiyor vaktim
Kilitledim kapýyý perdeyi çektim
Güneþi görmedim sen yoksun diye
Kaybolmuþ yýldýzlar baktým havaya
Biraz stem ettim gökteki aya
O gün davet etti bir komþu çaya
Gittim ama durmadým sen yoksun diye
Sýr vermedim arkamýzdan gülene
Yokluðunu bildirmedim gelene
Minderlerden yatak yaptým salona
Odaya girmedim sen yoksun diye
Resmine baktýkça ürperdi içim
Huzura hasretim,sevgiye açým
Uzadý sakalým daðýnýk saçým
Hiç tarak vurmadým sen yoksun diye
Nizamettin ELMA
10.12.2015
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.