iz býrakmadýysam neyime ne lazým sabah akþamým alabora olmuþ esen yellere de tutunamadým ki býrakma beni diyebileyim...
kahýrlarýmý bohçaladým sýrtýmda kini kamburum sanma sakýn güzelliðine mest olmak kalbimin muhtýrasý zaman týklasa da bu saaten sonra nasýl da dur diyebileyim...
gönül taze sevdikçe yaþlanmanýn da yaþý yok biliyorsun tepetaklak olsa da umut yaþamak rafa kaldýramýlýyor huyum deðil göz ardý da edeyim diyebileyim...
en çok üzüldüðüm ne düþünebiliryor musun sýcak çayýn demini beraber seyretmekte nasip olmayacak içine sýktýðým limonu da, yudumlarken yudumlarken de ne güzelmiþ diyebileyim...
elden ne gelir eller kelepçeli olmasa da sýcaklýðýný hissetmek belki baþka zamanlara kaldý nerden bilebilirim ki nerden, hayat bu dünya bu yaþanýyor dönüyor hem bensiz hem sensiz ama yine de ne mutlu bana nasýlsa hep sevdim seviyorum diyebileceðim...
(Berlin,10.12.2015)
Talat Özgen
Sosyal Medyada Paylaşın:
Talat Özgen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.