Hayat Iþýðým Sönüyor . . . Fehmim yok geçen zamana mecalim kalmadý bugüne düne a h h acým acýmdan aman diliyor ýþýðým köreldi uyuyorum oðlum kzým sýzým sýzým baðýrýyorum duyuramýyorum
Evim boþ odalar sessiz kapým kilitli hanem kimsesiz lacilerim askýlýkta kumandam yan yatmýþ her zamanki kanal kapalý
Mutfakta kazan kaynamýyor kimse kapýmý çalmýyor torunlar dedelemiyor yeðenler gelmiyor
Perdeler kapalý eþyalar yorulmuþ yalnýzlýk sinmiþ evin dert köþesine kurulmuyor hiç öðün sofraya kedi bile uðramýyor sofaya
A h h aðlarým geçen ömre önceleri neredeydim þimdi nerede at üstünde dört nala yarýþýrken rüzgarla baðlandým kaldým hayata kablolarla