AŞKIMIN SEYİR DEFTERİ

Dað köyünde doðdum, özgür büyüdüm.
Çamura belendim, toza vuruldum.
Gözlerim karardý, aklým tutuþtu,
On iki yaþýnda, taze vuruldum.

Erken kabuk tuttu taze yaralar.
Þimdi kekik kokar bizim oralar.
On yedide yine bastý karalar,
Omzu mor belikli, kýza vuruldum.

Bu vurgunla sendeledim, düþmedim.
Elli yýldýr, o gün kadar piþmedim.
Bundan böyle dertten ayrý düþmedim,
Ergenlikte biraz hýza vuruldum.

Memleket derdine düþtüm, baðlandým.
Mazlumlarýn feryadýyla daðlandým.
Þiirlerle, türkülerle eðlendim.
Tellere, mýzraba, saza vuruldum.

Genç olunca benliðimi anladým.
Ýhtilalin pençesinde inledim.
Þiir yazdým, ozanlarý dinledim.
Kor düþtü yüreðe, köze vuruldum.

Yorgun yürek aþka kulak týkarken,
Her hususa, mesafeli bakarken,
Ömür nehri, mecrasýnda akarken,
Sonra bir çift ela göze vuruldum.

Sebep belli, boþa yoldan þaþmadým.
Yeterince olgunlaþýp, piþmedim.
Vakit varken aþk daðýný aþmadým.
Hep dünyalýk, basit haza vuruldum.

Vakit geçti, gayrý aþký bulmalý.
Düþtüðümüz gerçek sevda olmalý.
Allah aþký yüreðime dolmalý.
Boþ yere dünyalýk haza vuruldum.

08.12.2015
Afþin
Ahmet KIR

Sosyal Medyada Paylaşın: