GÜL YÜZLÜM (54)

GÜL YÜZLÜM (54)

Sen gönlümde açan bir beyaz güldün.
Beni yalnýz koyup gitme gül yüzlüm.
’Bensizliði kalbin götürmez’ derdin.
Beni yalnýz koyup gitme gül yüzlüm.

Yaklaþýk üç yýldýr derde düþ oldun.
Kaderin oyunu geldi tuþ oldun.
Bir melek misali uçan kuþ oldun.
Beni yalnýz koyup gitme gül yüzlüm.

Çareler peþinde çok koþturuldum.
Çare yoktur denen söze yoruldum.
Bu minval üzere içten vuruldum.
Beni yalnýz koyup gitme gül yüzlüm.

Bu dünyanýn derdi meðer çok imiþ.
Dertten derde geçmek aðýr yük imiþ.
Çare olacak bir uzman yok imiþ.
Beni yalnýz koyup gitme gül yüzlüm.

Daha yapacak çok iþimiz vardý.
Düðündü dernekti toyumuz vardý.
Torunlara giden soyumuz vardý.
Beni yalnýz koyup gitme gül yüzlüm.

Ateþ Ýlhan’ým ben sözümü derim
Öncü olur senden önce giderim.
Bunca zamandýr hep dua ederim.
Beni yalnýz koyup gitme gül yüzlüm.

Ýlhan ATEÞ (Zayi Ozan)
Ankara, 09/12/2015 Çarþamba
www.edebiyatdefteri.com/siir/976174/

Sosyal Medyada Paylaşın: