Ah Keşke!

Dinleyebilseydik, anlayabilseydik ve konuþabilseydik eðer,
Kýzmadan, yargýlamadan...
Ve unutabilseydik, affedebilseydik kin tutmadan... 
Yaþanmazdý o zaman düþmanlýklar, kýrgýnlýklar...
 
Susabilseydik þer konuþacaðýmýz zaman...
Konuþabilseydik hayýr söyleyeceðimiz zaman...
Ve olmasaydý ’’ zan ’’ netmelerimiz...
Olmazdý o zaman piþmanlýklar...
 
Ýstemediðimizde ’’ gitme ’’ diyebilseydik...
Hatalarýmýz için özür dileyebilseydik...
Ve ’’yokluðunda’’ deðil, ’’ varlýðýnda’’ kýymet bilseydik...
Yaþanmazdý o zaman ayrýlýklar...
 
Bu kadar büyük olmasaydý egomuz...
Nefsimizle deðil vicdanýmýzla yapabilseydik eleþtirilerimizi...
Ve sevebilseydik eðer ’’ yaratýlaný ’’ yaratandan ötürü...
Olmazdý o zaman çatýþmalar...
 
Söyleyebilseydik geç kalmadan sevgimizi...
Tutabilseydik eðer verdiðimiz sözleri...
Ve devirebilseydik o muhteþem gururumuzu...
Yaþanýrdý o zaman yaþanmamýþlýklar…
 
Allah’ýn rýzasýný düþünebilseydik her iþimizde...
Frenleyebilseydik nefsimizi þeytanýn askeri yapmadan...
Ve utanabilseydik eðer ayýplarýmýzdan...
O zaman çoðalmazdý bu kadar günahlar...
 
Görebilseydik gözyaþlarýný masumlarýn...
Duyabilseydik çýðlýklarýný mazlumlarýn...
Ve ah keþke... Ahh keþke! satmasaydýk menfaatlerimiz uðruna insanlýðýmýzý...
Ýþte o zaman, o zaman ölmezdi masum çocuklar... 

Sosyal Medyada Paylaşın: