ÖMRÜMÜZÜN SON BAHARINDA!..

dýþarýda bahardan kalma serinliðe açtým baðrýmý
efkarlarým isyan, yaktým sigaramý
gökyüzünün haline baktým
durgun gönlümün açmazlarýna takýldým
akþamýn sessizliði sis gibi çökerken yalnýzlýðýma
bir çift kuðu geçti önümdeki çaðlayandan
buruk bir hýþkýrýk döküldü yaralý yüreðimden!...



taptaze aþktýn bende vazgeçilmezliðinle
öpmeye kýyamadýðýmdýn yeminle
ela gözlerine baktýkca sevgimiz filizlenirdi
hayat dururdu papatya gülüþlerinden öptüðümde
’bebeðim’ dediðimde titrerdi sol yaným
kehribar dudaklarýnda envai çiçekler açtýrýrdým
sevdanýn kollarýnda gözümü kýrpmadan ölesim vardý!..



kül olup uçmasýn büyüttüðüm senli hayallerim
savrulup gitmesin uzak diyarlara
taze bir baþlangýçla baþlarken güne güneþ
ben yine endamýnda doðayým sabahýma
sadece avuntularým kalmasýn hatýralarýnda
durduralým saatleri, bitmesin zaman
ölümsüz aþk þarbýný içelim ömrün son baharýnda...


Zafer Direniþ
...

09 Aralýk 2015 Çarþamba 00.35 Lahey



Sosyal Medyada Paylaşın: