Son Yolculuk
Güller açar her yanýnda, rüzgâr vurur yanaðýna,
Acý, tatlý haller ile bu dünya da kandýrýrlar.
Gülen yüzler, þen çehreler, þirin sözler tene deðer
Gün kararýr, gece baþlar, bir köþeye sindirirler.
Ton karýþýr renkler solar, yüz sararýr yanak çöker,
Eþin dostun yaban olur, sevdiklerin dudak büker,
Ayaz vurur dört yanýndan, her uzvundan çivi söker,
Yaþ çekilir gözlerinden ýþýklarý söndürürler.
Ýçtimada durur bir gün belki birkaç gönül ehli,
Fark etmiyor o sýrada ister âlim, ister cehli,
Kimse sormaz arkasýndan beklediðin onca nahli,
Fatihalar okuyarak seni tahta bindirirler.
Ýþlemiþtir kazma kürek, bazen nemli bazen çorak,
Mesafeler anlamsýzdýr, kifayetsiz yakýn ýrak,
Yer karanlýk, gölge ferah, faydasýzdýr artýk merak,
Kol bacaktan tutan canlar, nazlý nazlý indirirler.
Birkaç damla yaþtýr belki, bilinmez ki akar gözden,
Naðme düþmez dudaklardan, medet olmaz çýkan sözden,
Eser kalmaz âþýklardan, ne ateþten, ne de közden,
Sað yanýnda yavaþ yavaþ malum yöne döndürürler.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.