Ardımda bir not bulmayacak hiç kimse

Sabrým son deminde..
Defterim, sayfalarým, þiirlerim yalnýzca kendime.
Ýçimde depremlerin enkazý altýnda,
Çýðlýk sesleri yankýlanýr..
Ah be kalemim parmak uçlarýmdamý titreyeceksin!
Ecdadýmýn nefes tükettiði ihlaslý kalp,
Anlatýr dinleriz...
Gözden kaçýrdýðým hakikatin
gafletindeyim.
Aklým baþka yerlerde.
Yalacý baharýn kýymetsiz misafiri.
Davetsiz girdiðin gönül evinde,
Kabul gör artýk ertelenmiþ sevgileri.
Onca yükler yüklenir bardaktan boþalýrcasýna.
Damlalar sýzýyor tavan arasý çatlaklarýnda.
Umuda susamýþ adýmlarým topuk uçlarýmda okþarken ölümü,
Minarede son nefesim yankýlanýr.
Vazife bitti...
Hayat nehrinde kýsacýk anýlarla kesiþen yollar kapanýr.
Gayya kuyusuna atarým, birdaha çýkmamak üzere...
Ardýmda bir not bulmayacak hiç kimse...
Sosyal Medyada Paylaşın: