bildin mi þimdi sen hangi göðün bulutusun ki orada durdum, onun altýnda kar kristali eriyordu yaðmurun aðzýnda ve karanlýðýn sonuna doðru giysilerimizi çýkarýp suya uzandýk
bir yelkenli çýpasýný derine vurup beklemekte bizi kuþ minvali gibi kendi kanatlarýmýzý yiyorduk ve bir nehir hýçkýrýðýyla yas tutmak yakýþmýyordu bize güzeldik her þey daðýlýyorken
ve ýþýðýn en karasýyla biraz daha yol oluyorsa yüzümüz daðýnýk bir yataðýn sessizliðine taþýyorduk traþ býçaklarýný penceredeki kedi buðusunu
aþaðýlarda limon aðacý, mezar sessizlikleri
ve altý telli lacivert gölgelerimizle yüzümüz mu yüzümüz kadim zamanlar ve gitare Sosyal Medyada Paylaşın:
lacivertiğnedenlik Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.