Edep haya olmazsa sonu gelmez zilletin. Be hey kendini bilmez! "münkir münafýk soyu". Arsýzca sözlerine karný tok bu milletin. Mevlam günahýn silmez ettiklerin diz boyu.
Þöyle bir ardýna bak züðürtken zengin oldun. Açýlýp denizlere cepken de engin oldun. Sözünü sakýnmayýp dillerde yangýn oldun. Aðzýný her açýsýn küfürde dipsiz kuyu.
Yetinmeyi bilmezsin þükredip de az ile. Havan ayný terane elindeki saz ile. Duydum ki dost olmuþsun ördek ile kaz ile. Dokuz kurda bir hurda ki izale-i þuyu
Tellal olduk baðýrdýk kimse duymadý bizi. Sayýmýz çok desek de kimse saymadý bizi. Senin oyduðun kadar kimse oymadý bizi. Esir olduk uykuya saðýr oldu beþ duyu.
Sakýn üstüne alma deme bana belalým. Sözüm siyasilere velhasýlý kelamým. Merhabasýz diyorsan iþte sana selamým. Kalemim selamýmdýr budur þairin huyu.
Þiir ve Yorum Mehmet Fikret ÜNALAN
Sosyal Medyada Paylaşın:
UNALAN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.