Avuntular içinde geçti gitti gençliðim Peþinde ya sabýr,ya sabýr çekerek Biraz daha,belki yarýn ,yada daha var,olur inþallah derken Geçti gitti ömür
Avlusunda yavru Ceylan’lar besledim gönlümün Çatýsýnda Kanadý kýrýk güvercinler iyileþip uçtular Vefasýndan hep kazýk tattý kalbim Bedenim gün ve gün eskidi habersizce Bir elim dünyalýðý sýký sýký sararken Diðer elim hep bir nefes sonrasý yok ömürün diye Her daim cömert davrandý
Kaderin sofrasý sürekli cömertliðime kuruldu Önce çocuk yanýmý tüketti Sonra gençliðimin bahçesine Aðarmýþ saç telleri ekti Bir bir vurdu kuraklýk çatlayan tenimin bostanýna
Geriye geçen Zaman’ý andým efkar bastýkça Üzüldüm,incildim,kýrýldým, Genede pes etmedim Kýrýk kalbim iyiliðin iki yakasýna köprüler kurdu Uzandýkça iki yakasý kavuþmadý hayal kýrýklýðýmýn
Yardan yanmýþlýðým Dostan yanmýþlýðým Hayatta yenilmiþliðin Olmadý hiç teselisi,olmadý vefa ise kocaman bir hiç Ýrdelediðim yaþanmýþlýðýmýn içinde Tek anladýðým Can,canan,mal,mülk hepsi yalan Dünyada iyi ve ya kötü,isimdir baki kalan
M,Kýlýçel
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mehmet Kılıçel Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.