GÜVEN
Güven Rabbine, güven gerçek âlime
Ýkisi de, yanýltmaz seni
Kim vazgeçilemez ki bu âlemde, insan, insanýn kurdu adeta
Fýrsatýný bulursa yer bitirir
Anasýdýr, insanýn en güvendiði
O da göçüp gider, kimse, kimse için aðlamaz,
Her can kendine, acýr
Tanýrsan kendini, evreni tanýmýþ olursun
Korkarým, gölgesi olan her þeyden
Çok az þey biliriz ruhtan, Ruh dolaþýr evrenleri
Ben mi kimim! Hiç!
Aþk tan da, korkarým, neden se?
Üç harfli, deðince, neden cin gelir, akýllara?
Aþk’ta çarpar, cin gibi
Ruh, sahibine geri döner
Rab, neylerse güzel eyler
Güvenirim ancak, Rabbime
Bir de, gerçek âlime
Âlim anlamadýklarýmý anlatýr bana
Elbette Rabbin izni ile
Bilinmezlerden, korkar insan
Âlemleri dolaþýrýz, bilmek için
Melek eden insaný, ancak, Ýlahi aþktýr
Aþk, aþk demekle âþýk olunmaz
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.