Ey sevgili,
Gerçek bir romansýn derdin hep,
Tertemiz duygularla yazýlmýþ.
Okumaktan hiç vazgeçmediðim
Ve hiç bitiremediðim.
Merhamet, aþk, vicdan, sevgi
Masumiyet adýna ne dersen de.
Her konusu sahici ve özeldi.
Sevdanýn en masum halini
Barýndýrýyordu deðil mi?
Mecnun’ un Leyla’ya olan
Sevgisini anlatýyordu.
Mecnun vardý baþýndan beri,
Sahi Leyla bu romanýn neresindeydi?
Neden be sevgili, yalanlarýnla süsledin
Sahte gözyaþlarýnla ýslattýn yapraklarýmý.
Neden Leylam olamadýn?
Halbuki karýþtýrdýðýn her sayfamda
Sen vardýn adým adým.
Yoksa okumadýn mý devamýný?
Oysa ne kadar çok þey vardý içinde
Çevirdikçe ders alacaðýn.
Hakkýný yiyemem sevgili,
Hiç duymadýðým bir masaldýn.
Yapmacýk kapak resmi
yakýþmýþtý benliðine.
Aldananý çok olurdu
Uydurma sözlerine.
Hayal kýrýklýðýyla dolu
Serüvenden serüvene iten.
Ben kurbaða prens
Sen sahtekâr prenses
Ve hiç bir masal yoktu senden önce
Hüzünlü bir halde biten.
Keþke sen okumasaydýn beni
Bu kadar yýpranmazdým.
Koparýlýp yýrtýlmazdý
Tek tek sayfalarým.
Eskitmeden açýlýrdý
Sevgi dolu yapraklarým.
O zaman kýymet bilene
Emanet olurdu belki de,
Deðeri bilinirdi baþka bir elde.
Keþke hiç dinlemeseydim seni
Bu kadar aldanmazdým.
Çocukluðumda annem böyle
Anlatmamýþtý baþ ucumda.
Gözlerim yavaþ yavaþ kapanýr
Dalar giderdim uykuya.
Hiç benzemiyordun
O þirin masallara.
Haklýydýn sevgili,
Gerçek bir romandým
Okudukça yureðine dokunan.
Ama sen be sevgili,
Gözümde hep bir masal kaldýn
Sadece çocuklarý uyutmak için okunan.
Aramýzda ki fark buydu iþte sevgili,
Ben aþka yazýlmýþ hazin bir roman
Sen ise masaldaki en kötü kahraman.
Murat Gökçe Karsî
01.12.2015