SENDE KALDIM
Kederlenip yas tutarken teselli ver durma dargýn
Kulun kölen oldu kalbim bu can senin sende güldüm
Kader deyip kaçma benden tebessümün bende vurgun
Kulun kölen oldu kalbim bu can senin sende soldum
Zehir akar tatlý dilden ne oldu pek kin güdersin
Yaram kabuk baðlamýþ dün neyinle feryat edersin
Bu gün benim yandýðým gün sonunda hasret gidersin
Kulun kölen oldu kalbim bu can senin sende buldum
Yolunda kurban mý olsam gelir deyip gül mü döksem
Görür müsün ayla yüzlüm gözüm süzüp nazla baksam
Þu gördüðüm buz daðýndan pýnar olup tende aksam
Kulun kölen oldu kalbim bu can senin sende doldum
Suyum aþým ekmeðimdin dilenciyim dardayým ben
Filizlenen yapraðýmdýn susuz kodun hardayým ben
Hayat veren topraðýmdýn býraktýðýn yerdeyim ben
Kulun kölen oldu kalbim bu can senin sende kuldum
Geçen hazan mevsiminden düþen benim günlerimdir
Gönül ne der bilmiyorsun þaþan benim dünlerimdir
Yarýnlarým yok ki heyhat koþan benim anlarýmdýr
Kulun kölen oldu kalbim bu can senin sende kaldým
me fâ i lün fâ i lâ tün me fâ i lün fâ i lâ tün
SEVDA AYTAN 01/11/2015
Sosyal Medyada Paylaşın:
SEVDA AYTAN (YESİLMAWİ) Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.